De kunstenaar maakte voor deze expositie een nieuwe reeks werken ‘Pontòpolis’. De titels van de kunstwerken verwijzen zoals steeds bij Franke naar antieke Griekse of Latijnse termen. ‘Pontòpolis’ staat voor stad uit de zee. Uit het oogpunt van Michael Franke vormt de zee het element waar natuurkrachten van uitgaan, een inspiratiebron van wisselwerkingen tussen natuurelementen als licht, water, lucht, kleur en duisternis. Franke ervaart de wereld in zijn primitieve ‘natuurtoestand’, zijn kunstzinnige activiteit en creatie van kunstwerken zijn een vertaling van zijn vele reizen. Hij leefde en werkte immers bijna twintig jaar in Italië (Venetië, Rome, Milaan en Sicilië). Zijn inspiratie vindt hij in zuivere natuurelementen, alsook uit waarnemingen en eigen schetsen van architectonische ruimtes,ruïnes… Michael Franke zoekt hierbij naar een ‘abstracte’ correspondentie tussen al deze fragmenten, maar ook naar het bijzondere licht en de hier bijhorende kleurwerkingen. Niet verwonderlijk dat deze ‘Grandtour’ kunstschilder dan ook in het verleden kon exposeren op historische locaties als de ‘Engelenburcht’ te Rome, het ‘Zappeion’ te Athene en het Russisch Museum te St-Petersburg.
De keuze van Oudgriekse of klassieke termen is nooit bedoeld om enige eruditie tentoon te spreiden, veeleer wil de kunstenaar de ‘open’ universele thema’s over het bestaan in zijn artistieke zoektocht beklemtonen. Een vraagstelling en verwondering welke in de kunst van Michael Franke van primair belang is. Michael Franke geeft in zijn schilderkunst aan deze metafysische vraagstukken een zekere dichotomie als harmonie en onrust, licht en duister, materie en geest, … welke tegenpolen zich in zijn kunst lijken op te heffen. Michael Franke ’s kunst staat in relatie tot het alpha en de omega van alle klassieke kunstthema’s: de Genesis en de Apocalyps.
Franke is niet alleen ‘lezer’ van de natuur, maar ook bewonderaar van literatuur en filosofie, van Oudgriekse cultuur langsheen dichters als Hölderlin. Hij deelt tevens een ruime wetenschappelijke interesse - in de lijn van de Engelse schilder William Turner- voor de fysiologische, fysische en chemische verschijnselen besproken in de Farbenlere van Goethe. Franke’s kunst herinnert niet alleen aan Turner, maar tevens aan Monet of Rembrandt. Hij werkt met gelijkaardige licht- en kleureffecten, maar dit in een meer abstracte weergave. Daarnaast bekwaamt Franke zich ook in het toepassen van eigen ontdekkingen, bevindingen in de opbouw van zijn schilderijen. In een zin naar doorgedreven kwaliteit en ambachtszin, is Franke in staat zelf plamuur, bindmiddelen, pigmenten in tempera-en olieverf te creëren, o.m. na studie van de schildertechnische werken van Leonardo da Vinci en Alberti.

• PontòpolisView 1
• PontòpolisView 2
• PontòpolisView 3
• PontòpolisView 4
• PontòpolisView 5
• PontòpolisView 6